بسم الله الرحمن الرحیم

شخصی که با فرهنگ و راه و روش شخص دیگری غریب است ، نمی تواند با او هم دل و هم زبان باشد ، لذا وقتی به او می سد ؛ در سلام کردن و رابطه برقرار کردن با او دچار مشکل می شود و باید ادای کسی را در بیاورد که دارد صمیمی سلام می کند ، هرچند که زبانش موفق می شود و کلماتی با صمیمیت بیان می کند ، اما چون حالات او با این کلماتی که زبانش می گوید ؛ دو گونه است ، طرف بالفور می فهمد که حرف او با درونش دو تا است و صمیمیت او ظاهری است .

انسانی که در زندگی تابع راه و روش امامش نیست و با راه و روش امامش ، همیشه بیگانه است و با او سنخیت ندارد و همدل نیست ؛ چون در درونش نتوانسته با امام جانش رابطه ای صمیمانه برقرار کند ، وقتی بر حسب اتفاق یا مصلحت به امام (عج) می رسد و می خواهد به او سلام کند ؛ با حالتی غریبانه و بدون شناخت به او سلام می کند و طرز سلام کردن او با حالات درونی اش متفاوت است ؛ لذا بعد از سلام کردن کاملا گنگ می شود و نمی داند بعد از سلام چه بگوید تا مورد پسند حضرت باشد و امام (عج ) که به درون او اشراف دارد ؛  این دو گانگی را در او می بیند و می داند که سلام کردن او از روی شناخت نیست .

بسم الله الرحمن الرحیم

آیا شده تا به حال کسی با تو گرم حرف زدن باشه و پرنده ی خیال تو در جای دیگری در پرواز باشه و تو اصلا نه صدای او را بشنوی و نه وقتی در مورد آنچه گفته ؛ از تو نظر می خواهد ، تو چون نفهمیدی موضوع حرفش چی بود؛ به محضی که دهان باز می کنی و چیزی می گویی ، طرف فورا می فهمد که تا حالا داشت یاسین در گوش چه کسی می خواند !!

روزانه تو چند نوبت به نماز می ایستی و می گویی : " ایّاک نعبد " خدایا فقط تو را می پرستیم . اینجا پرستیدن جمع آمده ، یعنی خدایا من با تمام اعضاءو جوارح و جوانحم تنها تو را می پرستیم . دروغ بد است و بدتر ، وقتی است که طرف می داند که تو داری دروغ می گویی . این یک حرف ظاهری که نیست که تو مجبور باشی به زبان بگویی : خدایا فقط تو ! 

 بله ما تکلیف داریم نماز بخوانیم ؛ اما کدام نماز را باید خواند ؟ ! اصل نماز را وجود باید بخواند ؛ چگونه ؟     با کلیک کردن بر روی ادامه مطلب با ما همراه باشید ..

.

بسم الله الرحمن الرحیم

همه می دانیم که ما دو نوع روزی داریم  : 1- روزی مادی     2- روزی معنوی

روزی مادی به کجای شما می رسد ؟ به ماده و جسم و اعضای بدن  

 شما وقتی سرسفره می نشینید و غذا میل می کنید با کدام عضو بدنتان خدا را شکر می گویید ؟ بله با زبان

پس روزی مادی را باید با زبان مادی شکر کرد . حال وقتی خدا به تو روزی معنوی می دهد ؛ آن را چگونه باید شکر کرد ؟!

مثلا به تو علم می دهد و تو یاد می گیری چگونه زندگی کنی تا به سعادت برسی ! خب این نعمت علم را چگونه می خواهی سپاس بگویی ؟

جسم تو غذا خورد و گفت : "الحمد لله " اما روح تو وقتی غذا ی متناسب با خودش را می خورد ، این شکر فقط با زبان میسّر نمی شود و شکری دیگر می طلبد .

پس شکر هم بر دو بخش است : 1- شکر زبانی      2- شکر عملی

روح من وقتی علم را گرفت و به جانش رفت و رشد کرد ؛ هم به زبان باید بگوید : خدایا شکر و سپاس که برای من حقایق را باز کردی و هم باید به آنچه یاد گرفته عمل کند .

و این عمل به آنچه یاد گرفته می شود  >>>  شکر عملی 

 پس آنجا که گفته اند شکر نعمت ، نعمتت افزون کند ؛ منظور یک شکر زبانی و اعتباری نیست  ، بلکه منظور حقیقت و باطن شکر است که باید آن را بجا آوری .

 یعنی اگر شما به این چند خط که یاد گرفتی ، عمل کنی ، در ازای آن ده صفحه ی دیگر به تو یاد می دهد و اگر به ده صفحه عمل کردی ؛ صد صفحه یادت می دهد

و تو در این یاد گیری و عمل تا آنجا پیش می روی که دیگر به کتاب و معلومات دیگران احتیاجی نداری ! اینجاست که تو به علم لدنّی دست پیدا می کنی و به علمی ناب می رسی ؟؟؟

همان گونه که آیت الله بهجت (رضوان الله علیه ) هم مکرر فرموده اند : به آنچه می دانید (به معلومات ) عمل کنید تا آنچه نمی دانید و برایتان مجهول است برایتان معلوم و روشن شود .